Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

Ευρωπαϊκή "ΗΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ" σήμερα


Γκέλυ Χαύτα
Άντε πατριώτες μου τα ποδήλατα στον ώμο και βουρρρ στους ποδηλατόδρομους !!! Τους ποιούς;;;;;
Και να τη πάλι η αναλαμπή και το απαραίτητο τροχάδην στο (γνώριμο) μπαουλάκι των αναμνήσεων. Και ...εύρηκα (ως άλλος Αρχιμήδης). Ένα άρθρο μου που δημοσιεύτηκε τέτοια εποχή πριν 4 χρόνια στον "ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ" με τίτλο " I love ....Καρδίτσα" και είναι ακόμη επίκαιρο βρε. Γιατί στην Ελλάδα οι κολώνιες κρατούν ...χρόνια.
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ κι ας το μοιραστούμε :
"Ήταν εκεί, καθώς έμπαινα στον κόσμο της εφηβείας όταν ένα κατακίτρινο αστραφτερό ποδήλατο έκανε την εμφάνισή του στην είσοδο του σπιτιού μου. Διόλου ευκαταφρόνητο δώρο για τις εποχές, σήμα κατατεθέν της γονεϊκής ευαισθησίας. Κι εγώ; Εγώ αρχηγόπουλο. Ασκήσεις επί χάρτου, σχεδιασμός (τύφλα να ‘χει ο Σουμάχερ), μηχανικοί, συνοδοί, γκρούπις αδερφοξαδέρφια όλων των ηλικιών και ... μακρινές εκδρομές στα … Κουμπουρέικα (την εξοχή των παιδικών μας χρόνων). Αυτοκίνητα λιγοστά κι η ποδηλατοπαρέα κυρίαρχος του σύμπαντος.


Σήμερα, κάθε που η κόρη μου ανεβαίνει στο ποδήλατό της η καρδιά μου αγοράζει εισιτήριο για την Κούλουρη, δεήσεις, προσευχές και λιβανιστήρια επιστρατεύονται και μέχρι ν΄ ακούσω τα βήματα στη σκάλα η ψυχή μου έχει κάνει τη διαδρομή στήθος-δόντια ίσα με δυόμισι εκατομμύρια φορές.
Κι άρχισα να αναρωτιέμαι. Ποια ασφάλεια; Ποιοι ποδηλατόδρομοι; Πόσο φιλόξενοι είναι οι δρόμοι της Αργολίδας για ποδηλάτες; Πόσα πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής «σκουριάζουν» αχρησιμοποίητα έχοντας μεταβληθεί σε σκουπιδότοπους;
 Το παράδειγμα δίπλα μας μόνο θλίψη προκαλεί.
Σε μια χώρα που έχει … εξοβελίσει το ποδήλατο στο πυρ το εξώτερον βέβαια ο νομός μας δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά μάλλον κομμάτι μιας θλιβερής πλειοψηφίας. Οι ποδηλατικές πολιτικές ανύπαρκτες, διαβουλεύσεις και συζητήσεις μένουν συνήθως στα χαρτιά και οι αποφάσεις, αν παίρνονται, χρονίζουν σε διπλοκλειδωμένα συρτάρια.
Κακοφωτισμένοι, διπλής κατευθύνσεως στενοί δρόμοι χωρίς σήμανση, ακόμη και πεζόδρομοι βαφτίζονται συχνά-πυκνά εν μια νυκτί ποδηλατόδρομοι χωρίς κανένα σχεδιασμό, χωρίς καμιά μέριμνα για το πώς και πού ακριβώς θα κινηθεί ο ποδηλάτης. Όταν μάλιστα είναι κοινό μυστικό ότι η τήρηση των κανόνων οδικής ασφαλείας είναι γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του τσαμπουκαλεμένου « κάντε πέρα να περάσω» έλληνα οδηγού.
Όχι δεν είμαστε Ολλανδία, δεν είμαστε Δανία. Εκεί ακόμη και μικρές, για τα δεδομένα αυτών των χωρών, πόλεις των 150.000 κατοίκων διαθέτουν 500 χλμ. ποδηλατοδρόμων. Το δίκτυο είναι καλά συντηρημένο, με μονοπάτια, περάσματα μέσα από αδιέξοδα, συντομεύσεις με ειδική σήμανση για την ορθή πορεία, απόλυτη προτεραιότητα στα ποδήλατα σε στενούς δρόμους ενώ στις διασταυρώσεις ειδικά φωτεινά σήματα τους δίνουν προτεραιότητα. Αλλά τι να το κάνεις; Αυτοί είναι … βάρβαροι κι εμείς δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού. Τα δώσαμε και μείναμε εμείς χωρίς φώτα.
Κι όμως κάπου στο βάθος του τούνελ ένα μικρό φωτεινό παράδειγμα. ΚΑΡΔΙΤΣΑ, Η «ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ»!!!! Αυτή τη στιγμή η πόλη του Θεσσαλικού κάμπου διαθέτει ένα πολύ μεγάλο δίκτυο ποδηλατοδρόμων που φτάνει τα 20 χλμ., ενώ υπάρχουν ακόμη 10 χλμ. περιαστικού ποδηλατοδρόμου, ο οποίος ενώνεται με το αστικό δίκτυο. Κι αυτά, τη στιγμή που η ακτίνα της πόλης είναι… μόλις 2,5 χλμ.!
Ναι δεν είναι τελικά ανέφικτο. Διάθεση χρειάζεται, προγραμματισμός χρειάζεται, αποτελεσματικότητα χρειάζεται. Μπορούμε, αρκεί να το θελήσουμε και να το απαιτήσουμε !!!"

Δεν υπάρχουν σχόλια: